Verhuizen van buitengebied naar centrum
Sjan is vorig jaar verhuisd. Ze woonde al 55 jaar in een grotere woning in het buitengebied. Nu woont ze in een gelijkvloers appartement in het centrum van Sint-Oedenrode. Daar zag zij eerst erg tegenop. Achteraf is ze blij dat ze het heeft gedaan. Ze heeft een stuk zelfstandigheid teruggekregen.
Oude woning
“Mijn man en ik woonden altijd aan de Nijnselseweg. Achteraf en helemaal vrij, dat was heerlijk. Helaas werd mijn man in 1986 ziek. Na een tijd kon hij niet meer naar boven. We hebben het toen beneden helemaal verbouwd, zodat we daar ook konden slapen. Toen mijn man in 2017 overleed, ben ik in het huis blijven wonen. Ik heb altijd gezegd ‘ik word hier 100!’.
Na een ooginfarct in 2019 en een gebroken heup heb ik nog een tijd thuiszorg gehad daar. Ik kreeg ook veel hulp, bijvoorbeeld met boodschappen doen. Toch moest ik op een gegeven moment toegeven dat het huis te groot was voor mij alleen.
Daar had ik het best moeilijk mee. Ik had daar zowat heel mijn leven gewoond.”
In gesprek met Woonmeij
“Ik ging nadenken en wilde wel in gesprek met Woonmeij. Daar was ik járen geleden al ingeschreven. Dat hadden mijn man en ik nog samen gedaan. Woonmeij vertelde dat ik een mooie inschrijftijd had opgebouwd. Ze legden uit hoe het werkte met het reageren op een woning. Op 13 april 2023 werd ik getipt op een appartement aan de Borchgrave. Het was een donderdag, dat vergeet ik nooit meer.
Uiteindelijk besloot ik te reageren. Maar niet voordat ik er goed over nagedacht had. Ik ging niet over één nacht ijs. Het is geen fiets die je terug kunt brengen als hij niet bevalt. Dit zou voor de rest van mijn leven zijn. Ik ging kijken en luisterde niet te veel naar andere mensen. Ik moest zelf beslissen, want ík moest er gaan wonen. Op mijn verjaardag kreeg ik het telefoontje dat ik het huis had. Ik stond nummer één en was het langst ingeschreven van iedereen die gereageerd had.”
Warm gevoel
“Al toen ik hier voor het eerst binnen stapte, kwam de warmte me tegemoet. Alsof mijn man zijn goedkeuring gaf. Mijn zoon en
een vriend hebben alles geschilderd. Ik kreeg ook veel hulp met verhuizen. Eenmaal overgehuisd, voelde ik me meteen thuis. Ik heb hier een veilig gevoel. Omdat ik tussen de mensen zit, denk ik. Mijn boodschappen doe ik nu zelf. Ik ben minder afhankelijk en dat voelt heel fijn. Vanuit het oude huis had ik nooit naar het centrum kunnen lopen.
Woonmeij heeft een hoog toilet voor me geregeld. Ook andere hulpmiddelen zijn geen probleem. Zo fijn, ik hoef maar te bellen en het wordt geregeld. Qua energie is het ook prima hier. De WTW-installatie is heel zuinig en ik betaal niet veel. Verder hoef ik
niet meer te tuinieren, dat was vroeger veel werk. Op mijn balkon zit ik heerlijk uit de wind. Zelfs in de warme zomer is het hier heerlijk.”
De tijd was rijp
Sommige mensen praten zichzelf aan dat ze nooit moeten verhuizen. Ze willen de vertrouwde plek niet verlaten. Dat snap ik. Zo dacht ik eerst ook. Blijf ik zo doorgaan, of neem ik de stap? Pas toen ik weinig keus meer had, durfde ik. Toen ging de knop om. Eerder was ik er niet klaar voor. Maar nu kan ik zeggen: de verhuizing is heel goed geweest voor mij. Iedere dag denk ik eraan hoe fijn ik het hier heb.”
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het Meij Magazine
