De verduurzaming van de woning van Dorothé en Johan uit Sint-Michielsgestel is pas afgerond. Hoe ging het allemaal in z’n werk? En wat vinden ze van hun huis nu alles klaar is?
“Vanaf 2012 woon ik hier aan het Beatrixplein”, begint Dorothé. “Het bevalt me goed. Fijne buurt, rustige straat. Ik heb niks te klagen. Toen we begin 2023 een brief kregen van Woonmeij, vond ik hun renovatieplannen meteen prima. Niet dat we last
hadden van de slechte isolatie of zo. Maar tegen verbetering van je huis zeg je geen nee toch?”
Haar vriend Johan is later dat jaar in de ingerichte modelwoning even verderop gaan kijken. “Daar kon je duidelijk zien wat ze gingen doen en al je vragen stellen”, vertelt hij. “Het was uitstekend geregeld door Woonmeij en Caspar de Haan.” In september
zijn ze vervolgens begonnen met de werkzaamheden.
Er kwam een container in de straat te staan voor de rotzooi. “Hier konden we allemaal onze oude spullen kwijt die van zolder kwamen”, legt Dorothé uit. “Alles wat ik in geen tien jaar had gebruikt, heb ik weggegooid!” Even later begon het echte klussen.
Het dak is opgehoogd en geïsoleerd. De muren zijn volgespoten met isolatiemateriaal. De voor- en zijkant van het huis zijn opnieuw gevoegd. Ze kregen nieuwe dakgoten, een nieuwe voordeur, nieuwe kozijnen van recycled hout, een nieuw dakraam, een WTW-ventilatiesysteem en overal triple isolatieglas.
Al met al duurde het klussen tot half januari. “Daar zaten flinke tussenpozen tussen, omdat ze één voor één alle 100 huizen in de buurt aanpakten”, zegt Johan. “Dan kwamen ze twee dagen voor de ramen, dan weer twee weken niet.” Omdat Johan regelmatig thuis werkt en Dorothé door haar werktijden vaak overdag slaapt, hadden ze heus wel eens overlast van de verbouwing. “Dat hoort erbij natuurlijk”, zeggen ze. “Vorige week zijn ze nog komen kijken voor het energielabel. En om wat af te werken en te kitten. Nu zijn ze helemaal klaar.”
Waar mensen werken, gaat ook wel eens iets fout. “Zo ook bij ons”, vertelt Dorothé. “Ik weet nog dat ik ’s morgens wakker schrok van een hard boorgeluid. Daarna hoorde ik het flink knallen beneden. Wat bleek, ze hadden niet aangekondigd dat ze in het
toilet aan de gang gingen. En er stond nog een glazen vaasje aan de binnenkant van het raam. Dat vaasje viel in de toiletpot en werd gelanceerd, met een gat in de pot tot gevolg. Gelukkig werd het snel opgelost met een nieuw toilet.”
Nu hun woning duurzamer is, ervaren ze de voordelen. “We horen minder lawaai van buiten en de warmte blijft beter binnen. ’s Morgens is het hier nu 19 graden, zonder dat we de verwarming hoeven aanzetten. Je voelt geen tocht meer bij de voordeur.
Ook staat er geen schimmel meer op het keukenraam door het vocht. Dat was vroeger elke week het geval. Verder ziet ons huis er mooier uit van buiten natuurlijk.”
Over de WTW-installatie op zolder was Dorothé vooraf best sceptisch. “Ik hoorde van veel mensen dat zo’n ding herrie maakt. In het begin was dat ook wel even zo, maar na wat draaien en afstellen hoor je daar amper meer iets van. Als ik in bed lig, is het
niet storend. Nog een voordeel van verduurzamen: het ruimt zo lekker op. Ik heb veel weggegooid en naar de kringloop gebracht.”
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het Meij Magazine