Langer veilig thuis wonen
Door een fysieke beperking moesten Loes en Ton na 35 jaar hun woning in Berlicum verkopen. Ze zochten een gelijkvloerse woning, die ze vonden in Schijndel. “Vanuit ons appartement hebben we een prachtig uitzicht. Het is hartstikke fijn hier. Wat moesten we met vijf slaapkamers boven als ik niet meer de trap op kan?”
Gelijkvloers graag
Loes heeft sinds vijf jaar een spierziekte, waardoor traplopen niet meer lukt. Even hebben zij en haar man overwogen om een aanbouw aan hun huis in Berlicum te zetten. “We hadden de financiën rond, maar het voelde niet goed”, legt ze uit. “Dan zouden we de bovenverdieping niet meer gebruiken. Het huis was sowieso te groot voor ons met z’n tweeën.” Via de gemeente en met een Wmo-advies op zak, mochten de zestigers in 2021 uiteindelijk gaan kijken bij dit gelijkvloerse huurappartement in Schijndel. Met succes.
Nieuw dorp
Het was best even wennen in het begin. “Je vertrouwde huis en woonplaats achterlaten is niet niks”, vertelt Ton. “Gelukkig ervaarden we al snel de voordelen. We zitten hier dicht bij de winkels en het Kloosterpark ligt om de hoek. Dankzij de ligging valt het licht hier prachtig binnen en we horen niets of niemand. Bovendien verbruiken we minder energie. Ons oude huis was van 1980. Dit appartementengebouw is pas 20 jaar oud. Het is hier altijd warm.”
Ook Loes heeft het erg naar haar zin. “In Schijndel wonen een vriendin, nicht en neef van mij. Gezellig! De enigen die ik mis zijn onze oude buren. We zitten hier nu drieënhalf jaar en willen niet meer weg. In het begin dachten we nog dat we misschien ooit terug wilden naar Berlicum. Toen er laatst een huis met tuin vrij kwam in Berlicum, hebben we nee gezegd.”
Aanpassingen
Dankzij de lift in het gebouw kan Loes prima uit de voeten. De keuken was al aangepast voor de vorige huurder, die ook in een rolstoel zat. Ook de deur die automatisch dicht valt, zat er al in. “Woonmeij heeft voor mij nog een hoger toilet en beugels in de badkamer geplaatst”, aldus Loes. “In Berlicum had ik altijd veel last van mijn handen. Ik moest mezelf steeds naar boven trekken. Zonder trap en met een aangepaste keuken en wc doen mijn handen stukken minder pijn.”
Wonen nabij zorg
Loes en Ton maken geen gebruik van de zorg van Fokus, zoals sommige van hun buren in het appartementengebouw wel doen. “Mijn man kan het gewoon opvangen. Dankzij zijn mantelzorg is externe hulp niet nodig. Maar het is wel een prettig idee dat er zorg in de buurt is. Gewoon, voor als het Ton in de toekomst niet meer lukt.” Het echtpaar heeft een eigen parkeerplaats bij het gebouw voor hun auto. “Eerst hadden we een andere plek. Die lag verder weg, waardoor ik nat werd als het regende. Fijn dat Woonmeij een andere parkeerplaats geregeld heeft.”
Bezige baasjes
Ton en Loes zijn druk met van alles en nog wat. Ton maakt muziek in een band en is vaak ’s avonds weg. “Toch een veilig idee dat ik dan tussen de mensen zit hier”, glimlacht Loes. Ook lekker is dat de hele familie kan zitten in het ruime appartement. “Onze drie kinderen, schoonkinderen en vier kleinkinderen komen regelmatig op bezoek. Er is een zitplek voor iedereen.” Verder houdt Loes van lezen, haken en diamond painting. De oude tuin in Berlicum? Die mist het stel totaal niet. “We zitten ook nooit op het balkon. Daar hebben we een te fijn huis voor!”
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het Meij Magazine
